کاپیتولاسیون مالی دولتی ها

فاجعه هنگامی رخ داد که دلسوزان نظام را سرگرم کرده بودند به زمان اندکی که جناب لاریجانی برای تصویب-بخوانید تحمیل-برجام اختصاص داد،اعتراض ها بیشتر پیرامون محدودیت زمانی در مقایسه یا اهمیت موضوع و جلوگیری از طرح نظرات نمایندگان می چرخید.

 

موضوع برجام و عملکرد مجلس که قشر عظیمی از امت حزب الله را به خود مشغول کرده بود از مباحث با اهمیت کشور بود که
  جایگاهش محفوظ است لیکن در این گیر و دار،آنچه مغفول ماند تصویب همزمان محرمانه بودن دارایی مسئولان که می توان آن را کاپیتولاسیون مالی مسئولان خواند که رئیس کهنه کار مجمع تشخیص در سایه دو گانه خوانی های جناب لاریجانی در موضوع مهم برجام –شاید نیز هماهنگی استاد و شاگرد-آن را با قیام و قعودی زیرکانه بر انقلاب مظلوم اسلامی تحمیل کرد.

مگر کاپیتولاسیون،همان امتیاز ویژه ای نیست که آمریکایی ها درصدد تحمیل آن بودند،مگرهمان ویژه خواری و امتیاز خواهی ویژه ای نیست که امام پا برهنه گان و مستضعفین، خمینی کبیر را به تکلیف شرعی رسانید تا بر سر قم ونجف و عالم و عامی فریاد کشد؟

 

اگر در خاطره ها مانده باشد رهبر فرزانه ی انقلاب نیز از آغازین روز های امامت خویش دو موضوع را برجسته کردند:

یکم:خاطره ی تلخ ملت از خباثت و خیانت های آمریکا و ضرورت مقابله ی هوشمندانه با توطئه های شیطان بزرگ

و دوم:وجوب پرهیز مسوولان از مال اندوزی،این هر دو گفتمان اصلی رهبری در تمام سال های پس از رحلت امام را تشکیل داد،زندگی زاهدانه ی حضرت ایشان که نه تنها خود بلکه فرزندان و اهل بیت خود را نیز از کام جویی دنیایی محروم کرده اند تا جایی که شب عروسی فرزندشان متوسل به چند تکه نان خشکیده و بیات شده ی ته مانده ی سفره می شوند اما دریغ و صد حیف که شیوه ی علوی –که دشمنان قسم خورده را نیز به تحسین و تعظیم وا داشت-وآن همه فریاد های دلسوزانه و نصایح پدرانه هرگز نتوانست طلحه ها وزبیر ها و آقازاده های سعد ها و عوف ها را از دست اندازی به اموال عمومی و ثروت اندوزی های نجومی باز دارد.

 

 همانگونه که فریاد های علی مانع دنیا خواهی و زر اندوزی مجاهدان دنیاطلب صدر اسلام نگشت،اینک اما فاجعه ای بزرگتر ،مصوبه ای است که بالاترین دستگاه قانونگذاری نظام برای در امان ماندن ثروتهای بیکران آقاها و آقازاده ها در هیاهوی تصویب برجام بر انقلاب خمینی تحمیل کرد.

 

شاید هم این روز ها بزرگانی که خود پیشتر داعیه رهبری داشتندو دارند درصدد انتقام از آن پیر سفر کرده اند.همان ها که با نقل خواب و خاطره می خواهند امام خود ساخته و تحریف شده ی خود را جایگزین امام پا برهنگان کنند وبا سانسور صحبت های امام، شعار اصلی انقلاب را،آن هم به نام و هزینه ی معمار انقلاب از ضمیر مردم حذف کنند.

 

گویا فراموش کرده اند که امامما مستضعفین و پا برهنگان به آن مرفهین همیشه مدعی می فرمود:

«باید هم در متن قوانین و مقررات و هم در متن عمل و عقیده و روش و منش جامعه پیاده شود و مصلحت زجر کشیده‌ها و جبهه رفته‌ها و شهید و اسیر و مفقود و مجروح داده ها و در یک کلام، مصلحت پابرهنه‌ها و گودنشینها و مستضعفین، بر مصلحت قاعدین درمنازل و مناسک و متمکنین و مرفهین گریزان از جبهه و جهاد و تقوا و نظام اسلامی مقدم باشد و نسل به نسل و سینه به سینه شرافت و اعتبار پیشتازان این نهضت مقدس و جنگ فقر و غنا محفوظ بماند و باید سعی شود تا از راه رسیده‌ها و دین به دنیا فروشان، چهره کفرزدایی و فقرستیزی روشن انقلاب ما را خدشه‌دار نکنند و لکه ننگ دفاع از مرفهین بی خبر از خدا را بر دامن مسئولین نچسبانند».
صحیفه امام، جلد 20، صفحه 333

 

همانطور که شاهد بودیم مجمع تشخیص مصلحت نظام، بر خلاف فرمایشات امام ،مصلحت مرفهین و مسئولین را بر مصلحت پابرهنگی و گودنشینان ترجیح داد و قانونی تصویب کرد که بر اساس آن مسئولین حق اضافه کردن بر مال اندوزی خود دارند و هیچکس حق اعتراض ندارد