اقتصاد نامقاومتی

در کتاب دبستان داستانکی میخواندیم به نام بلدرچین و بزرگی،خلاصه اش این است که بلدرچینی با جوجه هایش در مزرعه ای آشیانه ای داشتند،غروب هنگامی که بلدرچین به لانه باز می گشت جوجه ها هراسان به مادر میگفتند باید لانه را از این مزرعه ببریم چرا که مرد زارع امروز به فرزندش میگفت فردا صبح همسایه ها می آیند و گندم مزرعه را درو میکنند بلدرچین میگفت جوجه های عزیزم آسوده خاطر باشید فردا خبری نخواهد شد،غروب روز بعد در بازگشت بلدرچین جوجه ها میگفتند اینبار برویم چون کشاورز میگفت همسایه ها نیامدند لیکن فردا خویشان می آیند و درو میکنند و باز هم مادر میگفت آسوده باشید خبری نخواهد شد و چند روز بر همین شیوه گذشت تا یک روز که جوجه ها گفتند که از زارع شنیدیم که به پسرش میگفت داس ها تیز کن فردا صبح خودمان مزرعه را درو می کنیم

بلدرچین سراسیمه گفت فورا باید برویم،...

و این داستان همه ی افراد و ملت هاست .تا آنگاه که به امید دیگران نشسته ایم هیچ خبری نخواهد شد،دل بستن به دست دیگران و امید به همکاری و مساعدت آنان در حالی که خود توانایی و پتانسیل لازم را برای استفاده ی هر چه بیشتر از استعداد های موجود در افراد جامعه داریم امری بسی بچگانه و یا به عبارتی تند تر احمقانه است.

با مقایسه ی این داستان بچه گانه و وضع موجود جامعه خویش به نتایج جالبی می توان رسید.

آیا نمی توان ایگونه برداشت کرد که حل مسائل اقصادی کشور در دست خودمان است چنانچه بار ها امام خامنه ای بر اقصاد مقامتی تاکیید کرده اند .بار ها برای ملت های جهان ثابت شده قدرت های جهانی تنها به فکر منافع خود و استعمار کشور های جهان هستند و تا زمانی که منافع خود را در خطر نبیند از آن ملت ها دفاع میکنند درغیر این صورت تحریم.

آیا تنها مشکل اقتصادی جامعه ی امروز ما تحریم قدرت ها است؟

آیا خاموش بودن چرخ کار خانه های داخل کشور و عدم توجه به این پتانسیل های غیر فعال از مشکلات اقتصادی نیست؟

آیا عدم ارتباط صنعت و دانشگاه ها از مشکلات سیاست های اقتصادی در جامعه نیست؟

پس با این برداشت می توان گفت حل مشکلات اقصادی تنها تنها در دست خود ملت ایران است و بس.

و راهکار هم چنانچه بار ها رهبر معظم انقلاب فرمودند اقتصاد مقومتی است

امید است بجای انجام کارها با اولویت کم تر به کار های اصلی روی زمین مانده ی انقلاب بپردازند

ان شاء الله